Voor je aan boord gaat, ben je vrij om deze fascinerende Arctische nederzetting te verkennen. Zorg ervoor dat je het uitstekende Svalbard Museum bezoekt en profiteer van de winkels en eetgelegenheden in het centrum van de stad. 

Het MV Plancius vertrekt in de vroege avond en vaart de grote Isfjord in. In deze 75km lange fjord zie je mogelijk al de eerste walvissen.

Op ijsschotsen liggen vaak baardrobben te rusten. Dicht bij de gletsjer broeden grote aantallen drieteenmeeuwen en dikbekzeekoeten op de vogelkliffen. Op de weelderig begroeide toendra onder de klif groeit een grote variëteit aan planten, zoals steenbreken en silenes. Er is ook veel kans om poolvossen te spotten, die aan de kliffen patrouilleren voor het geval een kuiken uit het nest valt.

In de namiddag bezoek je Ny Ålesund, de meest noordelijke nederzetting van de wereld. Sinds 1963 is de koolmijn gesloten en is het dorp een gerenommeerd poolonderzoekscentrum. Delen van de trein en het treintracé zijn nog steeds te zien. In en rond het dorp broeden brandganzen, kleine rietganzen en noordse sternen. Bezoekers die geïnteresseerd zijn in de geschiedenis van Arctische expedities zullen wellicht naar de ankermast willen wandelen. Deze werd gebruikt voor de zeppelinexpedities van Amundsen en Nobile in een poging om de Noordpool te bereiken.

Als alternatief vaart het schip naar Raudfjorden, in het noordwesten van Spitsbergen.

De Liefdefjord is ijsberengebied. Dit magnifieke roofdier wordt hier dan ook geregeld waargenomen. Wanneer de fjord vanwege het ijs of weersomstandigheden niet toegankelijk is, wordt uitgeweken naar een alternatieve route langs de westkust.

IJsberen bevolken deze regio, samen met walrussen en ivoormeeuwen. Mogelijk zie je hier ook het eerste pakijs. Het pakijs is de natuurlijke habitat van de ijsbeer. Je zal dan ook proberen dit fantastisch mooie dier te zien. 

Als alternatief bezoek je de Sorgfjorden, aan de noordkust van het hoofdeiland van Spitsbergen. Hier kan je vaak groepjes walrussen op het strand spotten. Dichtbij op een heuvel bevinden zich de graven van 17de-eeuwse walvisvaarders. Tijdens een wandeling over de hoog-Arctische toendra ontmoet je mogelijks rendieren of een groepje sneeuwhoenders.

Je maakt een wandeling over de toendra van het Lomfjordshalvøya en bekijkt vanaf de zodiacs de vogelkliffen van Alkefjellet, met tienduizenden dikbekzeekoeten en drieteenmeeuwen. Het vormt één van de hoogtepunten van dit Arctisch gebied.

Op Nordaustlandet ervaar je mogelijk hoe ‘Life in the Freezer’ voelt. In deze ijswoestijn leven rendieren, kleine rietganzen, ivoormeeuwen en ijsberen.

Bij Torrelneset verken je de polaire woestijn van Nordaustlandet, ’s werelds derde grootste ijskap, die niet ver hiervandaan in zee uitmondt. Het is ook mogelijk dat je hier walrussen ziet. Wanneer de ijssituatie de doorgang door de Hinlopen Straat verhindert, wordt een alternatieve route voorgestelt.

 Tijdens een stevige wandeling over de toendra ga je op zoek naar rendieren en brandganzen. Regelmatig worden landingen hier gedwarsboomd door de aanwezigheid van ijsberen.

Verder zuidwaarts, mogelijk richting Diskobukta, aan de westzijde van Edgeøya, of naar Kapp Lee. Op Kapp Lee bevindt zich een walrus ‘haul-out’, waar de dieren aan land komen en de resten van een nederzetting van Russische pelsjagers, de Pomoren. Gedurende de nacht vaart het schip richting de westkust van Spitsbergen, naar de Hornsund.

Hornsund is één van de meest ruige fjorden van Spitsbergen. De berg Hornsundtind reikt tot 1.431m, terwijl de vorm van de bergtop Bautaen verklaart waarom Nederlandse ontdekkingsreizigers de naam ‘Spitsbergen’ aan de archipel gaven. In dit gebeid vind je 14 prachtige gletsjers en bestaat er een grote kans op ontmoetingen met zeehonden en ijsberen. 

Gedurende de nacht vaart de MV Plancius verder naar de Bellsund.

De oceaanstromingen zorgen ervoor dat dit gebied gemiddeld wat warmer is dan andere gebieden in de archipel, wat zich uit in de weelderig begroeide toendra in de fjord. Er zijn hier veel plekken met interessante natuur maar ook geschiedenis.

Op Ahlstrandhalvøya ga je aan land bij de monding van de Van Keulenfjorden. Hier liggen botten van beluga’s als restanten van de 19de-eeuwse jacht op deze kleine witte walvissen en een herinnering aan de gevolgen van deze buitensporige moordpartijen. Gelukkig werden de beluga’s niet tot uitsterven bejaagd en kan je ze ook in dit gebied nog regelmatig waarnemen.

In de namiddag vaar je één van de zij-fjorden binnen, waar je een uitgestrekte toendra kan verkennen, met veel rendieren en een enorme kleine alkenkolonie, in en op de puinhelling van de aangrenzende berg.